Özet

Bu çalışmanın amacı Niklas Luhmann’ın (1927-1998), Autopietik Toplum Teorisi’ni, yerelleşme olgusuyla birlikte incelemek ve Autopoietik Kuramı yönetim bilimi yazınına tanıtarak yerelleşme tartışmalarına kuramsal çerçeveden yeni bir katkı sunmaktır. Luhmann, 1980’lerde geliştirdiği toplum teorisini, yapısal işlevsel kuramın bir anti tezi olarak geliştirmiştir. Toplumu bir bütün olarak algılayan sistem kuramlarına karşı, parçalı ve kendi kendine yeten alt sistemlerden oluşan bir toplumsal yapıyı savunmuş, modern toplum yapısını en iyi açıklayan kuramsal çerçevenin bu şekilde mümkün olabileceğini savunmuştur. Yerelleşme; merkezi ve bütüncül yönetsel yapılardan, parçalı ve özerk yapılara doğru bir geçişi savunan bir olgu olarak gündemdedir. Luhman’ın perspektifinden yerelleşme, modern toplumun kaçınılmaz sonucu görünmekte, sağlıklı ve barışçıl toplumsal örgütlenme; autopoietik sistemlerden oluşmaktadır. Çalışmada Luhmann’ın toplum teorisine hakim olan; autopoiesis, öz referans, iletişim gibi kavramlar yerelleşme dinamikleri ile iç içe incelenmiştir.